Het lijkt me dus eigenlijk best leuk om het eens over samenwerken te hebben. Want hoe doe je dat nou eigenlijk goed samenwerken?
Als ik heel eerlijk ben, dan moet ik denken aan een grot in Japan die ik ooit bezocht. En in die grot hoorde ik het verhaal van blinde garnalen. En ik vond het heel interessant. Ik dacht, jeetje, hoe kan het dat de blinde garnalen zijn? Maar dat kan natuurlijk gewoon, want er is helemaal geen licht daar in die grot. De grot was zo donker dat je helemaal niks aan ogen had, dus dan had je blinde garnalen.
En ik denk wel eens als het gaat om samenwerken dat we met z ‘n allen blinde garnalen zijn. Dan zitten we eigenlijk met z ‘n allen heel erg in het duister te tasten van hoe we dat nou het beste kunnen doen. Maar dat we ondertussen maar hard aan het zwemmen zijn om er wat van te maken. En dat kan dus eigenlijk best wel frustrerend zijn, want we halen nooit helemaal uit het samenwerken wat we ervan gehoopt hadden. Hoeveel meetings hebben we niet gehad waarvan we dachten, oh my god, dit had ik toch wel anders verwacht. Ik had laatst dat ik zelf ook een meeting waar ik bij was en waar ik eigenlijk vol van frustratie uitkwam en het lukte me niet goed om mijn vinger op de zere plek leggen van waar ik nou zo ongelofelijk gefrustreerd over was.
Het was een meeting die ging voorbij en ook wel kans om input te geven. Maar toch aan het eind van de meeting had ik het gevoel dat we het niet hadden gehad waar het echt om draaide.
En ik denk dat die ruimte daar ook niet voor was en ik denk dat dat ook wel het lastige is bij het samenwerken, want aan de ene kant wil je gewoon niet lullen en gewoon dingen gaan doen als je aan het samenwerken bent. Er weer gewoon niet de hele tijd gezeik aan je hoofd, maar gewoon een lekker tak tak aan de slag. Maar aan de andere kant wil je wel zeker weten dat je het goede doet en dat je het ook op een goede manier doet. Daar wil je toch ook wel een bepaalde soort ruimte voor hebben. Het valt eigenlijk niet mee om daar een goede balans te vinden. En ook als je dan in zo ‘n meeting bent die met een bepaald temperatuur doorheen gaat en misschien eigenlijk ook al wel uitloopt. Dan denk je toch… Hoe kunnen we nu zorgen dat we hier de essentie geraken? Of is die essentie er eigenlijk helemaal niet? Dus het is meer gewoon dat ik een beetje mijn idee van de meeting beter aan de kant kan zetten en gewoon mee kan gaan in wat er leeft. Dat zijn wat gedachten waar deze blinde kanaal mee bezig is. Wat denk jij?
Later lees ik nog wat meer over blinde garnalen in trouw:
Blinde garnaal heeft maar één kunstje geleerd
De bioloog gaat 150 miljoen jaar terug. De stamouder van de nu bedreigde garnaal liet in de zeeën rond het immense land vrolijk met zich sollen. Door de breuken in het oercontinent, die toen grote stukken land van elkaar deden afdrijven, moesten de garnalen kiezen: meegaan met de stroom of aan land gaan. De garnalen die de rotsen opzochten, blijken achteraf de slimste keus te hebben gemaakt.
Platvoet: ,,De soort die voor de zee koos, is uitgestorven; die naar de grotten is gegaan, heeft zich geweldig aangepast. Al het overbodige heeft de garnaal afgelegd. In het donker heb je geen afschrik- of camouflagekleuren nodig, dus hij werd kleurloos. Zien had ook geen zin, daarom werd hij blind. Andere organen ontwikkelden zich juist wel.”
…
Blinde garnalen kunnen zich niet of nauwelijks aanpassen, weten de deskundigen. Zeker een revolutie in hun evolutie overleven ze niet. Platvoet: ,,De blinde garnaal is te beschouwen als een one trick pony. Het beest heeft maar één kunstje geleerd om verder te gaan. Het is geen spreeuw die bij gebrek aan vliegen overschakelt op het eten van korstjes brood. De blinde garnaal is geen opportunist.”
Komt het dan nog wel goed met ons en dat samenwerken? En wat is dan dat ene kunstje? Dat begrijp ik ook al niet.
Dan vraag ik het maar aan Magische Nieuwe Orakel. Die vertelt me dit:
Blinde garnalen, ook wel kreeftachtigen genoemd, hebben niet één specifiek kunstje. Ze staan bekend om hun ongewone aanpassingen aan een leven in de duisternis van de diepe oceaan. Enkele van hun verbazingwekkende vaardigheden zijn:
1. Bioluminescentie: Blinde garnalen produceren hun eigen licht door middel van bioluminescentie. Dit helpt hen om te communiceren, prooi aan te trekken en roofdieren af te weren.
2. Gevoelige antennes: Blinde garnalen hebben lange, gevoelige antennes die ze gebruiken om hun omgeving te verkennen. Ze kunnen hiermee zelfs de kleinste trillingen in het water waarnemen.
3. Zwemvermogen: Blinde garnalen zijn behendige zwemmers en kunnen zich snel in alle richtingen bewegen. Dit helpt hen om te ontsnappen aan roofdieren en voedsel te vinden.
4. Filtervoeding: Blinde garnalen filteren kleine voedseldeeltjes uit het water. Dit doen ze met behulp van speciale borstels op hun poten.
5. Langzame stofwisseling: Blinde garnalen hebben een zeer lage stofwisseling. Hierdoor kunnen ze overleven met weinig voedsel.
6. Anhydrobiose: Sommige soorten blinde garnalen kunnen in een toestand van schijndood overgaan, genaamd anhydrobiose. Hierdoor kunnen ze overleven in extreme omstandigheden, zoals droogte of extreme kou.
Deze unieke vaardigheden maken blinde garnalen ongelooflijk succesvolle wezens in de diepe oceaan. Ze zijn een fascinerend voorbeeld van hoe organismen zich kunnen aanpassen aan extreme omgevingen.
Naast deze vaardigheden, hebben blinde garnalen nog een aantal andere interessante kenmerken:
- Ze hebben geen ogen, maar in plaats daarvan hebben ze kleine lichtgevoelige organen die hen helpen om licht te detecteren.
- Ze hebben een langwerpig lichaam met een harde schaal.
- Ze hebben zes paar poten, waarvan het voorste paar is gemodificeerd tot antennes.
- Ze variëren in grootte van een paar millimeter tot een paar centimeter.
Blinde garnalen zijn een belangrijk onderdeel van het ecosysteem van de diepe oceaan. Ze vormen een voedselbron voor andere organismen en helpen bij het afbreken van organisch materiaal.
Gemini
Geluk dan maar!