In de zee van mogelijkheden, ligt het eiland geheim. Net onder de oppervlakte ligt nog een zandbank met diepe geheimen. Het is een gebied waar regelmatig aardbevingen kunnen voorkomen.
• • •
„Het is goed dit soort geheimen te hebben. Ze ontwikkelen ons gevoel van autonomie en vormen een schuilplaats waarin we ons kunnen verbergen als het nodig is.”
Atlas van de Belevingswereld
• • •
Onze 8 jarige dochter begint nu ook de kracht van geheimen te verkennen. Een geheime club, met een doos vol geheimen en vast ook geheimen wensen. Geheimen geven veiligheid. Dat zijn de geheimen waar je er een twinkeling van in je ogen krijgt.
Later zijn daar de geheimen van schaamte. Ik weet nog dat ik bij een zaalvoetbaltoernooi naar de kleedkamer liep om geld uit mijn trainingsbroek te halen. Tot mijn stomme verbazing voelde ik geen 1 of 2 gulden in de zat zitten, maar een hele handvol kleingeld. Ik was de koning te rijk. Mijn neiging was om het hele bedrag in één keer in de kantine uit te geven, maar ik wist me in te houden en kocht alleen twee Raiders.
Het kwartje
Even later hoorde ik van een jongetje bij wie er geld uit zijn trainingsbroek was gestolen. Het duurde een moment en toen viel -bijna letterlijk. het kwartje.
Ik had me in de trainingsbroek vergist. Schoorvoetend biechtte ik mijn ontdekking op. Het jongetje was furieus. Onze trainingsbroeken leken niet eens op elkaar. Die van hem had gele strepen en die van mij rode. Ik had het gewoon expres gedaan. Onze trainer heeft nog bemiddeld. Met mijn eigen gevonden geld ingelegd kwam ik nog 50 cent tekort
Ik beloofde het terug te betalen. Onze trainer liet ons een hand geven.
De schaamte
Maar het was nog niet klaar. Want inmiddels schaamde ik me zo voor de verwisseling , dat ik het mijn ouders niet durfde te vertellen. Een keer kwam ik het jongetje tegen. “Jij hebt geld van mij gestolen en dat moet je nog teruggeven,” riep hij hardop
De schaamte droop als stroop over mijn hele lijf.
Maanden later hadden onze voetbalteams, allebei een wedstrijd bij dezelfde uitclub. Mijn vader was mee om te rijden en toen we na de wedstrijd de kantine inliepen zag ik het jongetje staan. „Ik krijg nog 50 cel van jou.” Schoorvoetend liep ik naar mijn vader. “Pap, mag ik 50 cent lenen. Je krijgt het terug”
Zonder veel aarzelen pakte hij twee kwartjes. Ik bracht ze naar het jongetje, die er meteen snoep van ging kopen. Zo simpel was het voorbij. Die zware last die maanden op mijn schouders had geduwd, was weg. Het tweede kwartje was gevallen,
• • •