In de zoektocht naar wie ik ben, kom ik ook op plekken terecht waar dingen begraven liggen. Dingen uit mijn verleden waar ik niet elke dag meer aan denk. En vandaag ben ik op zo’n plek.
Dit is niet een gedachte die hier begraven ligt of en een wens die ik ooit
had. Ik ben nu op de begraafplaats in Hazerswoude – Dorp. Wat hier… nee, wie hier
begraven ligt dat is mijn zus.
Ze is overleden in 1983
Haar dood heeft me voor groot gedeelte
gevormd wat er toen met me is gebeurt. En het is
goed om af en toe weer eens terug te komen bij zo’n plek en
te ervaren wat dat met je doet en het
verdriet wat je daar van hebt gehad,
weer een keer te ervaren. Ook omdat het juist iets is wat je vooruit kan helpen, wat je
zin kan geven. Waar ik ook niet veel meer over te vertellen heb.
Behalve dat het goed voelt om hier te zijn.
Dat het goed voelt om weer verbonden te zijn
met iets wat ik in me meedraag.
Zeker in deze tijd waarin het en een
tijd is van bezinning, wat dit jaar gebracht heeft en wat het volgend jaar gaat brengen, is het mooi om hier bij
stil te staan en om dan opnieuw leven voorbij te zien komen
