In gesprekken met onze vierjarige dochter vallen twee woorden me steeds vaker op. Even en moeten. Ik hoor het haar steeds vaker zeggen. Het duurde niet lang voordat ik me realiseerde dat haar woorden een perfecte reflectie waren van mijn eigen taalgebruik. Het roept twee vragen op: Waarom vielen die woorden me op? En: wat zeggen ze over mij?
Moet dat?
Ik merk bij mezelf dat zowel even als moeten lichte irritaties oproepen. Moeten, moeten. Ik moet niks. Toen ik negen jaar werd vroeg ik voor mijn verjaardag een koelkast. Dan kon ik zelf bepalen wanneer ik wat wilde eten of drinken. Ik kreeg geen koelkast, maar bleef zoeken naar wegen om zelf te bepalen wat ik wel en niet wilde doen. En dertig jaar later staat een 1,20m lang meisje te vertellen wat ik moet doen. En nog verontrustender, blijkbaar ben ik haar aan het volstoppen met het gevoel dat ze van alles moet.
Losbreken
Voor mij betekende opgroeien steeds meer begrijpen waarom ik dingen wil en los te breken van bellemerende gedachten. Ik hoop dat ik dat gevoel van vrijheid kan meegeven aan onze dochter. Dat zij voelt dat zij zelf haar leven bepaalt. Als ouder kan ik haar handreikingen bieden; het is aan haar hoe ze die oppakt.
In plaats van Je moet je schoenen aan kan ik uitleggen waarom ik het een goed idee vind dat zij in de winter haar schoenen aandoet. Niet omdat het moet, maar omdat ik het een goed idee vind en zij weet waarom: het is te koud. En dan geniet ik uit van de twinkeling in haar ogen als ze op een dag ontdekt dat het warm genoeg is om sandalen te dragen.
Even niet.
En dat even. “Ik ga er even naar kijken.” “Even wachten.” “Dat doe ik zo wel even.” Het lijkt alsof ik het niet echt wil. Alleen maar even kijken. Niet helemaal. Niet met al mijn aandacht. En daar vul ik mijn dagen mee. Dat klinkt niet goed. Ik wil mijn leven niet vullen met dingen die ik er bij doe.
Maar, is het niet zo dat als ik iets doe, dat ik dat blijkbaar ik op dat moment het belangrijkste vind om te doen? Dat klinkt beter. Ik wil mijn leven vullen met activiteiten die ik het liefste doe.
Als ik me dat blijf realiseren en actief probeer om minder even te zeggen, geef ik onze dochter hopelijk ook het gevoel dat ik er helemaal ben. Dat lijkt me een goed idee. Daar moet ik nou echt eens even mee aan de slag.
Originally published at besteouder.nl on November 24, 2015.